In mijn studententijd woonde ik in een gezellig maar klein jaren 30-woning die ik deelde met een huisgenoot. De bovenverdieping voelde altijd wat bedrukkend aan, maar er was nog nooit iets vreemds gebeurd. Tot die ene nacht…
Mijn toenmalige vriend was vaak bij me en sliep meestal bij me. Op deze specifieke avond was ik al behoorlijk moe en besloot alvast naar bed te gaan, terwijl hij beneden bleef zitten. Ik lag al een tijdje te slapen, tot ik werd gewekt door het geluid van een deur die openging. Half slaperig, met één oog open, keek ik naar de deur, ervan uitgaande dat het mijn ex-vriend was die ook naar bed kwam. Maar dat was niet het geval!
Ik sliep op een hoogslaper en dacht dat hij het trapje opkwam, maar toen ik beide ogen opendeed, zag ik een oude man gebogen over mij heen staan. Het was een half kalende man met een monnikskapsel en een bril uit de jaren 70, naar schatting zo’n 70 jaar oud. De blik in zijn ogen was ijzingwekkend, zo woedend… op mij! Het gaf me een ontzettend beangstigend gevoel. Zijn energie was voelbaar in de hele kamer. Een soort van horrorversie van ‘Meneer Aart’, alsof hij me ieder moment kon aanvallen.
In één klap was ik volledig wakker en eerlijk gezegd kan ik me de eerste paar minuten niet eens herinneren. Met een bonzend hart ben ik naar beneden gegaan, naar de wc, waar ik waarschijnlijk wel een halfuur naar de deur heb gestaard en mezelf heb verteld dat het een droom was, dat moest toch zo zijn. Maar dat gevoel, die boosheid en die blik in zijn ogen… Zelfs nu, bezorgt het me nog steeds kippenvel.
Vraag me niet hoe, maar daarna ben ik gewoon weer in bed gestapt en weer gaan slapen. De angst voor die man ben ik nooit helemaal kwijtgeraakt. Vele jaren later kwam hij mij wederom een hartverzakking bezorgen, maar daarover vertel ik een andere keer meer 😉
Moraal van het verhaal: Bescherm je energie en je huis, je weet nooit wat je ongewenst meeneemt.
Stay magical, but protect yourself!
Liefs,